Super Junior "Sexy, Free&Single" Olduğunu İddia Ediyor...

 Ki bunun en azından &66,6…sı hepimizin bildiği üzere koca bir yalan. Çünkü Suju üyelerinin seksi oldukları zamanlar olsa da (bazılarına bizzat tanık oldum, fena oluyor gerçekten XD ) en azından bir üyenin kesin olarak bir ilişkisi var (bknz. Shindong) ve SM Entertainmet gibi güzide bir kuruma bağlı olan bir grubun özgürlük kelimesinin “ö”sünü bile ağzına alması benim yerlerde yuvarlanarak gülmeme neden oluyor.~haha

  Sanırım Super Junior’ın geri dönüşünden bahsetmek istiyorsam ilk başlamam gereken nokta konsept resimleri: Bu sene SM konsept fotoları konusunda tamamen saçmalamış durumda açıkçası. SHINee’yi konsept fotolarında bohem çingeneler kılığına sokup klipte karşımıza1900lü yılların fotoğraf makinesiyle bu seneye ait bir laptopı bir arada kullanıp insanda zaman tüneline balıklama dalmış hissi uyandıran İngiliz asilzadeleri ve beceriksiz dedektifler olarak çıkardı; f(x)’i hayvan maskeleri giydirip doğal ortama saldıktan sonra albümde elektro müziğin dibine vurdurdu; SNSD’yi bir vahşi vahşi batı barında kankan yapacak kızlar kıvamına getirip paparazzi olduklarını iddia etti. Bu ne perhiz bu ne lahana turşusu anlayan beri gelsin! Tamam, kpop tutarlılıkların bile pek tutarlı olmadığı bir dünya ama konsept resimleri genelde albümün tadı, klibin dokusu konusunda ipuçları taşıyan çekimlerdir benim bildiğim. Ama görüşüne göre konseptlerini albümü ve müziği hiç sallamadan “kai-bai-bo” ile seçen SM kafasına göre takılmaya devam edip Super Junior’a da aynısını yaptı. Bu da Suju’nun konsept resimlerinde karşımıza iddialara göre Olympos’tan inmiş bir kılıkta çıkmasına neden oldu.

  Mitoloji (özellikle Grek mitolojisi) benim ilgi alanımdır açıkçası. Bir yerlerde onlarla ilgili simgeler gördüğümde sanki hiyeogrifleri çözmüş Fransız bilim adamı benmişim gibi heyecanlanırım, “Evreka!” diye bağırasım gelir (Evet, evreka’nın Fransızca olmadığını ben de biliyorum, ama bir şey bulunca gerçekten kullanırım bu sözü. Mesela kayıp çoraplarımı…) Ama Super Junior’ın konsept fotoğraflarındaki Grek mitolojisi göndermeleri bende bu heyecanı yaratmadı. Sebebi ise çok basit: A-l-a-k-a-s-ı-z! Örneğin Sungmin’i Afrodit yapmanın “seksi özgür ve bekar” bir erkekle ne alakası var anlayamadım gerçekten. Sadece ilgi çekmek için bir şey yapmak Super Junior gibi devasa bir grubu rezil etmekten başka bir şey değil. Devasa derken sadece sayıdan bahsetmiyorum bu arada. Seveni olur sevmeyeni olur (ki ben de büyük bir fanları değilim) ama Super Junior’ın kpopun en popüler gruplarından biri olduğu reddedilemez bir gerçek.

 Bütün bunların dışında resimlerle ilgili söylenecek iyi bir şeyim de var aslında: Fotoğraflardaki sanat yönetimini sevdim. Renklerin göz yormayan zıtlığı ve tonlar arasındaki yumuşak geçişler, flulaştırmalar resimlerde tablo havası yaratmış bence. Mesela Ryeowook’un kızıl-kahve gibi baskın bir renkteki saçıyla beyaz gömleğinin keskin zıtlığı, buna karşılık Kyuhyun ve Eunhyuk gibi üyelerin treaserlarındaki o flulaştırma ve ışık oyunları gerçekten çok hoş. İşinin ehli bir fotoğraf sanatçısıyla çalıştıkları kesin. Eğer fotoğraf sanatçılarını da köleleştirmediyse SM gerçekten bu işe para döküyor (O çok eleştirilen SHINee konseptinin çekimleri de sanatsal açıdan harika. Ve hayır, bunu üstsüz bir Key gördüğüm için söylemiyorum. Ayrıca görmesem daha iyi olurdu, pek de etkileyici sayılmaz çünkü -_-). Mesele konsept yaratım ekibinde sanırım, tez elden değiştirsin onları~haha

 Geldik aslında kaçınmak için uzun uzuuun resimlerden bahsettiğim kısma: Albümün içeriği yani şarkılar. Super Junior’dan hoşlanma sebebim hiçbir zaman müzikleri olmadı ne yazık ki. Sorsanız sevdiğim 5 tane şarkılarını bile sayamam galiba. Suju tam anlamıyla bir entertainment grubu, müzik dışında her şeyi iyi yapıyorlar diyebilirim hatta. O yüzden bu albümden çok da büyük bir beklentim yoktu. Ama bunu da beklemiyordum be!

 Öncelikle edebiyat öğretmenimin söylediği gibi iyi tarafından başlayayım eleştirime XD 6. Super Junior albümü olan “Sexy, Free & Single”da grup şaşırtıcı bir biçimde yeni bir şeyler denemiş. En azından Sorry Sorry’den beri süregelen “ver upbeati, daya autotuneu” takıntılarını biraz daha aşağı çekebilmişler, ki bu da şarkıların daha sofistike bir imaj yaratmasına neden olmuş. Bu açıdan albümün ismine uygun şarkılar. Evet, ciddiyim. Ve hayır, öksürük şurubunu da fazla kaçırmadım. Dikkatle dinleyin, hak vereceksiniz.

 Albüm 10 şarkıdan oluşuyor. Şahsen ben bu şarkıları üçe ayırıp ona göre değerlendireceğim:  Yarısında dayanamayıp yarım bıraktıklarım, sonuna kadar dinlenmeye katlandıklarım ve tekrar dinleyeceklerim. İlk kategori benim için tam anlamıyla hayal kırıklığı olanlar, zaten çok bir şey beklemediğim Super Junior’ın bile yaptığına inanamadığım parçalar: NOW,  Rockstar, Butterfly ve Bittersweet. Aslında Bittersweet büyük ihtimalle sevilen bir şarkı olacak ama beni fena halde sıktı, dinleyemedim. Standart balladlara çok fazla gelebilen bir insan değilim ben. Diğer üçü için ise acımazca “olmamış bunlar” deyip bir kenara bırakıyorum.

 Sonuna kadar dinlediklerim ama büyük ihtimalle bu yazı bitince bir daha asla geri dönmeyeceklerim ise şunlar: Sexy Free&Single, From U, Someday. Sexy, Free&Single ve From U akılda kalıcı bir melodiye ve gayet de kolay ezberlenebilen sözlere sahipler aslında. Ama bu iki şey bir şarkıyı iyi bir şarkı yapmaya yetmiyor işte. Sürekli tekrarlanan sözler bence şarkı sözü yazarının yeteneksizin teki olduğu izlenimini yaratırken, akılda kalıcı olsa da basit olan baseritmler piyasa şarkısı tadı bırakıyor damağımda. Ama bu üçü arasından birini seçmem gerekirse başında fanservicein kralını içeren From U derim. Ritmi filmlerdeki havalı sigara dumanı sahneleri ve fötr şapka tadında, üyelerin seslerinin hepsi gayet hoş, en azından kulağa batan bir uyumsuzluk yok. Dinledikçe daha çok sevebilirim sanırım bu şarkıyı…

 Geriye kalanlar Daydream ve A “Good”bye. Daydream sanırım piyano zaafımdan dolayı hoşuma gitti, çünkü albümdeki başka bir düşük tempodaki parça olan bu şarkıda çok baskın bir piyano melodisi kullanmışlar, o yüzden diğer sevilmeyen balladların önüne geçti ve kendisini başa sarmama neden oldu. Albümdeki favori şarkım ise “A ‘Good’bye”. Kyuhyun’un yumuşak girişiyle sıradan bir slow parça daha mı dedirtip insanda kapatma isteği uyandırsa da Ryeowook’un sesiyle ritm birden hızlanıyor ve parça tamamen farklı bir şeye dönüşüyor. Bu şekilde ritmi bir yükselip bir düşen şarkılara karşı ilgi duyan bir insan olarak A “Good”bye’ı gerçekten sevdim. Üyelerin sesleri çok yumuşak ayrıca Suju’dan duymaya pek alışmadığımız bir şekilde doğal bu şarkıda, elektronik bir vurgu yok. Sanki önlerimize dizilmişler bir orkestra eşliğinde canlı olarak söylüyorlar gibi. Sadece bir “müzik” grubu gibi…

 Bir de bu kategorilerin hiçbirine koyamadığım Gulliver var. Aslında hakkında konuşmak bile istemiyorum çünkü albümün belki de en kötü parçalarından biri olmasına rağmen fena halde kafama takıldı. Hayır, adam gibi Gulliver bile diyemiyorlar, nesine takıldım bu şarkının bilmiyorum ki! Kısa zamanda bu zırvalıktan kurtulmam lazım çünkü annem salata yaparken “e-eh eh eh es cey Golliveaaaah” deyip durmamdan nefret ettiğini beyan etti bugün.

 Son olarak bugün çıkan MV var ki (kendisini 10 Temmuz’da bekliyorduk aslında) hakkında söylenecek pek bir şey yok. Standart bir Suju mvsi işte: Her zamanki gibi kapalı bir ortama koymuşlar bu Suju boyları, lipsinging eşliğinde dans ettirirp duruyorlar. Tek iyi tarafı kamerayı fazla döndürmemiş olmaları. Bu sayede Opera dans versiyonundan sonra hissettiğim baş dönmesi, mide bulantısı gibi şikayetleri tekrar yaşamaktan kurtuldum. Tabi bir de Hyukkie faktörü var benim pek bir hoşuma giden. Ama zaten pek objektif bir yazı olduğu söylenemez bunun, o yüzden hiç girmiyorum oralara XD

 İşte Super Junior’ın yeni albümü hakkındaki nacizane görüşlerim bunlar. Bir şeyler denemeye kalkmışlar ama yılların formülünü de bozamamışlar. O yüzden ortaya hiçbir kalıba oturmayan, aceleye getirilmiş tadı veren “Sexy, Free&Single” çıkmış. Kpopseverlere hayırlı uğurlu olsun…