Ocak Ayı Albümleri

 En azından şimdiye kadar çıkanlar arasında benim dinlediklerim. Bir de bu yazıya ek olarak dün yayınladığım B1A4 Who Am I incelemesi var ki isterseniz onu da buradan okuyabilirsiniz.

 Ne kadar sıkıcı bir başlangıç oldu bu böyle? Tabi yazının orasından başlayıp sonunu yazdıktan sonra en başa dönersem olacağı bu. Neyse... En iyisi albümlere geçelim:

B1A4 İkinci Stüdyo Albümüyle Geri Döndü: "Who Am I"

 B1A4!!!! Hadi ama çocuklar bunca senelik kpop macerasından sonra en azından kim olduğunuzu biliyor olmanız lazım. Tabi gece yatarken aşırı felsefe üzerine düşüncelere dalıp bunalımdan bunalıma sürüklenmiyorsanız...

 Kpopun cici çocukları olarak tanınan B1A4 (gittikçe daha fazla insan durmadan ne kadar uslu, kibar ve yetenekli olduklarından bahsediyor) ayın 12sinde ikinci stüdyo albümleri Who Am I ile kpop piyasasına geri döndü. İyi de yaptı; hazır Baro Binggeure karakteriyle gruptan haberi bile olmayan insanların ilgisini çekmişken Sandeul hala Immortal Song'daki performanslarından bahsettirebilirken olayı uzatıp kendilerine duyulmaya başlanılan ilgiyi söndürmenin bir anlamı yoktu :D

(Mim) Fil Fareden Neden Korkar?

 Başlığın cevabını ben de bilmiyorum. Ama mimin sahibi ve yaratıcısı Paul Muad-dib'e sormanız lazım :)

 Bloguma yorum bırakma zahmetine katlananlar cici insanlar arasında yorumlarını en sevdiklerimden biri Paul. Ama ben blogunu daha bugün (yani aslında teknik olarak dün) keşfettim. Annem "Aklın bir karış havada"yı kırk defadan fazla söyledi sanırım, çünkü fena halde gerçeğe dönüşmüş görünüyor şu anda gözüme.

 Normalde mim de yazmam zaten, çünkü genelde bloglarda dolanan mimler blog mantığına uygun olarak fazlasıyla kişisel oluyor, ben ise burada blogun kuruluş amacı itibariyle pek de kendimle ilgili şeyler yazmıyorum. Ama bu aralar hep bir şeyler yazasım var, o yüzden Paul'un mimini neredeyse emrivaki ile elinden aldım.~kkkkkk

 Neyse bütün mim acemiliğimle başlıyorum:

Kişisel K-Variety Programları Listesi

 Gene kişisel bir liste

Hongdae'den Biraz Elektro: Glen Check

 Değerli okuyucum... Sanırım aşık oldum.

 Tamam, tamam sadece abartıyorum... Gene. Ama bu son haftalarda sanki dünya üzerinde sadece ben dinliyormuşum gibi davranmak istediğim Glen Check'e fena sardığım bir gerçek (Ki aslında ben varlıklarını ancak idrak edebilmiş olsam da indie sahnesinin yükselen yıldızlarından sayılıyorlarmış, özellikle son albümleri ile. Hep güzel şeyleri sonra fark edeyim zaten...). Eh biraz da "yazdığım dinlediğimdir" kafasında olduğumdan... Sizler de tanıyın, dinleyin, sevin diye Glen Check hakkında ufak tefek bir şeyler karalamaya kadar verdim.

 Glen Check temel olarak gitarist/vokal Kim June One ve bass ve synthesizerdan sorumlu (sintisayzahcı asgfahsgfah) Kang Hyuk Jun olmak üzere iki üyeden oluşan bir synthrock-dance-electro-pop indie grubu. Aslında bir de bateristleri var ama grup yaratım ve ilk kayıt aşamasında hala ikili olarak çalışıyor, bu yüzden camiada duo olarak kabul ediliyor. Ve ayrıca evet, müziklerini tek kelimeyle tanımlamak, kendilerini tek genreye sığdırmak imkansız. Gene de genel olarak kendilerinin de söylediği gibi 80lerin elektro/funk/disco akımlarınlarından etkilendikleri yadsınamaz bir gerçek.

 Grup 2011 yılında ilk mini albümleri Disco Elevator'ı çıkararak indie sahnesine dalıyor. Ardından baterist Ryu Jeon Yeol gruba katılıyor ve 2012'de ilk stüdyo albümü geliyor: Haute Couture. 2012 yılının ilerleyen zamanlarında ise Cliche'yi çıkarıp diskografilerine bir albüm daha ekliyorlar. Ve son olarak 2013'te ikinci stüdyo albümleri olan Youth!'u çıkardılar ki kendisi 2013 k-indie sahnesinin en iyi albümlerinden birisi olarak kabul ediliyor. Her ne kadar ben Haute Couture ya da Cliche'yi albüm olarak daha çok beğeniyor olsam da...

 Bu kısa diskografiden sonra gene müziğe dönersek... Öncelikle bilmeniz gereken şu sanırım: Glen Check Koreli bir grup olsa da Korece söylemiyor. Eğer bir k-indie sayfasında rastlamamış olsaydım ve müzik videoları ya da performanslarına bakmadan sadece bir iki şarkılarını dinleseydim kendilerini pekala bir İngiliz deneysel synthpop/rock grubu zannedebilirdim. Her ne kadar grup geleneksel Kore müziğinden de etkilendiğini söylese de ben bunu pek yakalayamıyorum dinlerken. Çünkü sözlerinin genel olarak İngilizce olmasının yanında (Haute Couture albümünde Fransızca olan Au Revoir diye bir şarkı da var) müzik tarzları da Kore'ye ait bir şeyler taşımıyor izlenimi bırakıyor kulakta, aksine fazlasıyla Batıya özgü. Zaten genel olarak sözleri pek önemsedikleri de yok. Mesela Racket isimli şarkılarındaki "eeh-ah-eh-ah" kısmı baterist Ryu Jeon Yeol'ün sarhoşken zırvalaması sonucu ortaya çıkan bir mantra. Glen Check vokale sadece başka bir enstrüman gibi davranıyor ve genelde parçalarında geri plana oturtuyor. Anlatmak istediklerini anlatan müzik, vokalin söylediği sözler değil. Ki müzikle konuşma olayı özellikle Kore'den genel olarak pop genresi dinleyen bizlerin uzak olduğu bir anlayış olduğundan Glen Check'in kulağım için yarattığı bu taze anlayış beni kişisel olarak memnun ediyor.

 İkinci olarak Glen Check'in müziği kendi kuralları içinde bir evrim içinde. Her albüm kendine ait bir tada sahip, hepsinde yeni bir şeyler denemekten çekinmeme ama yeni bir şeyler uğruna yavaş yavaş oturan bir müzikal kimlikten de vazgeçmeme durumu var. Mesela ilk albüm Disco Elevator sythe bulanmış indierock albümü. Bu albüme ait olan Dressing Room ya da Disco Elevator gibi parçalarını dinlediğinizde rockın yoğunluğunu rahatlıkla fark edebilirsiniz. Oysa bunun arkasından gelen albüm Haute Couture'u dinlerken ilk albümde görece daha az olan bir elektro-pop/disco tadı yakalıyorsunuz. Synth ritmleri daha düzensiz, hatta Bataille'de duyabileceğiniz gibi oldukça daldan dala. Bu albümden French Virgin Party, Bataille ve 60's Cardin kişisel favorilerim.

Bunlardan sonra gelen Cliché albümü ise kesinlikle 80ler elektro funk etkisinde. Bence Glen Check'in albüm bazında en olmuş işi bu. Haute Couture'dan sevdiğim şarkılara daha takık olsam da (Blood, Sweat& The Beat hariç, o şarkı genel olarak Glen Check favorilerim arasında) albüm olarak Cliche daha düzenli, daha hiçbirini atlamadan dinlemelik.

 Son albümleri Youth! ise grubun da söylediği gibi çok daha organik bir albüm. Synth bir önceki albüm Cliché ile karşılaştırıldığında daha geri planda ve eskiden kullandıkları ya da artık oldukça yaygın olan ritmler yerine yeni bir şeyler denemişler gene. Aslında albüm iki bölümden oluşuyor: Kısımlardan birisi DJ ikincisi ise Band. Grubun albümdeki işleri bu şekilde ayırmasının sebebi basit: Glen Check her albümünden önce seyahate çıkıyor ve bu aşamada albümü hazırlamaya başlıyor. Mesela Youth! albümü öncesi bir İspanya turu yapmışlar. Eh, seyahat halindeyken de daima bütün müzik aletlerini yanlarında taşıyamayacakları için bazı çalışmalarını bilgisayarlarında oluşturuyorlar. Bu sebeple de Youth! albümünü iki farklı kısma bölmenin eğlenceli olacağına karar veriyorlar: Bilgisayar ortamında yaratılan şarkılar DJ bölümüne, stüdyo enstrüman kayıtları temelli olanlar ise band bölümüne... Bu ayrımı yapabilmek için de albümü iki CD halinde yayınlıyorlar ama neyin ne olduğunu belirtmeden. Bulmak dinleyiciye bırakılmış çünkü Glen Check'in sözlerini alıntılamak gerekirse; "İnsanlar bilinçli olarak bu durumu anlamayabilir ama buna pek de takıldığımız yok. Çünkü birinci kısımdan ikinci kısma olan bu belirsiz geçiş aslında çalışmalarımızın mantığını anlamak için oldukça önemli bir  anahtar ve öylesine bir insanın da fikirlerimizin her ayrıntısını görmesini istemeyiz." -ve sanatçı kibri gene saldırır...-

 Youth! albümünden  Young Generation, Pasific ve Summer Hearts, I've Got This Feeling en sevdiklerim oldu. Hepsi oldukça aydınlık, albümün ismine uyumlu şarkılar. Zaten grubun gençliği, genç olma hissetme duygusunu temiz, saf bir şekilde anlatmak istediği bir albüm olan Youth! bu şarkılarla amacına ulaşıyor bence. Yukarıda da söylediğim gibi Youth! bu senenin en iyi k-indie albümlerinden birisi olarak görülüyor. Benim de bir itirazım yok kendi adıma :D

 Grup bu sene Austin Teksas'taki SXSW festivaline katılacak, aynı zamanda ufak da bir Amerika turu planladıklarını açıkladı. Aynı festivale bizden de Gripin gidiyormuş. Ben mi? Gripin'in karın tokluğuna ve Teksas biletine çalışacak bir ayakçıya ihtiyacı var mı onu merak ediyorum şu anda: Gitar falan taşırım, kahve servislerini yaparım, saat 10dan önce gider içkilerini alırım... ahsgfghafshafh

 Velhasıl Glen Check dinleyin canlarım. Bana önceden elektro açlığımı doyuran k-indie grubu Idiotape'e "hadi bebeyim sen ikinci sıraya" dedirttiler. Ağırlıklı olarak kpop dinliyorsanız başta hoşunuza gitmeyebilir ama geçmişinizde synthi seven bazı İngiliz rock grupları varsa (Muse'a hemen bir selam çakalım buradan), ya da funk ve disco ritmlerini seviyorsanız Glen Check sizi de tavlar bence.

Son olarak Addicted'in Onstage performansını da şuraya bırakıp yazımı bitireyim. Ne düşündüğünüzü belirtin lütfen. Kpop yazılarında çok takmıyorum ama Glen Check beni heyecanlandıran bir grup o yüzden başka insanların ne düşündüğünü fena halde merak ediyorum. Son haftalarda en büyük hobim çevremdekilere Glen Check dinletip dinletip "Nasıl, nasıl, nasıl?" demek mesela.

Bonus: Bir de SHINee'nin Hello'sunun Glen Check remixi için bir tık!! Ben normalde remixlerden çok haz etmem ama bundan hoşlanıyorum. Zaten orijinal şarkıyı çok da sevmem~kkkkkk

Bu da Big Bang severler için gelsin: GTOP (aslında daha çok GD) - Jibe Kajima remixi için tık

Ortalığı son bir kez kolaçan edelim....

Tamam, gittim.