Eh Eh Eh Eh Eh Eh Eh-he Onlar 2NE1~

 Eh eh eh eh eh eh eh eh-he they're gonna ring the alarm~

 Evet Fire'da CL'in dediği gibi gerçekten "uzun zaman olmuştu" çünkü yeni 2NE1 stüdyo albümü diğerinden tam dört yıl sonra geldi. Bu sebeple fanları adına sarkazmın dibine vurup buradan süper hızı için YG'ye sevgilerimi gönderiyorum. Bravo hatta brava canım...

 Evet, bu dünkü SNSD yazısının devamı gibi ama başlıkta ufak bir evrime gitmek istedim. Aslında ben başka şeyler hakkında (indie, Nell ve hiphop) yazmak istiyorum da... Kpop üzerimize üzerimize geliyor bu ara. Ve birileri yazmamı da istediğinden, ben de 2NE1'ın albümünün hakkında gevezelik etmeden geçilmeyeceğini düşündüğümden... İşte buradayız :D

 Konumuza geri dönersek... Uzun süredir devam eden bir erteleme maratonunun ardından (neredeyse 2012den beri çıkıyor bu albüm) 2NE1'ın ikinci full albümü Crush Şubat ayının sonunda bekleyenlerinin kolları arasına düşebildi. Bende yarattığı etki mi ne oldu? Bir miktar şaşkınlık?



 Şimdi birkaç dakikalığına dürüst olalım: 2NE1 ile SNSD daha önceki yazımda da belirttiğim gibi grupların müzik tarzlarından imajlarına ve buna bağlı olarak fan kitlelerine kadar ciddi bir farklılık gösterse de ikisi de kpop grubu. Ve iki büyük kpop grubu aynı anda piyasaya dalarlarsa birbirleriyle karşılaştırılır. Doğruluğu ya da yanlışlığı tartışmaya açık olsa da gerçek bu. Aynısı daha önce Wonder Girls ile SNSD arasında da yaşandı, fandom odaklı olarak Big Bang-Super Junior arasında yıllarca devam etti. Ve son iki grubu da hepimizin bildiği üzere her açıdan neredeyse tamamen alakasız. Ama iki taraf da belli bir fandom gücüne/tanınmışlığa sahip, iki taraf da kpop grubu. Bu da hepimizde hafiften bir karşılaştırma isteği uyandırıyor tabi.

 Bu sebeple ben de albümler çıkmadan önce "ne olur acaba?" diye düşünürken -ve SM ile YG'nin erteleme yarışına gülerken- ufaktan bir karşılaştırma yapıp geçen seneki 2NE1 çıkışlarının yetersizliğini, albümde CL'in yer alıyor olmasını, Teddy'nin son yaptığı işlerde genelde eski tadının bulunmamasını ve buna karşılık SNSD'nin fandom gücü iile gene geçen sene IGAB gibi bir şarkıyı bile beğendirebilmiş olmasını düşününce... Albümün o kadar da benim tarzım olmayacağını bilmeme rağmen oyumu SNSD'den yana kullanmıştım.

 Sanırım bahis oynasam fena halde batarım.

 Bunu SNSD'nin albümünün kötü olduğunu düşündüğümden söylemiyorum (zaten bir önceki yazımda kötü bulmadığımı belirttim), 2NE1 hala neredeyse bütün şarkılarıyla chartlardayken SNSD'nin çıkış şarkısıyla şu anda Melon'da üçüncü -ilk iki şarkı 2NE1'nın- olması ve ilk 25'e sadece iki şarkı sokmasına dayanarak söylüyorum. Ben çıkıştan önce SNSD'nin domine etmede çok daha başarılı olacağını düşünmüştüm, en azından dijitalde büyük bir başarı yakalayamasa da (klasik SM grubu sendromu) her zamanki "yokshi SoNyuhShiDae" yorumunu alıp herkes tarafından övüleceğini falan. Oysa işler pek de bu yönde gitmiyor gibi.

 Neyse böyle ufak (!) bir girizgahtan sonra Crush'a geçelim mi?

  2NE1'nın ikinci stüdyo albümü hakkında söylenebilecek ilk şey şu olmalı herhalde: 2NE1 hala o meşhur x-faktöre sahip. Ya da "Ya hep ya hiç" demiştiniz ya, ilk şıkkı seçebiliriz.

 Bir tanesi şarkılardan birisinin ungplugged versiyonu olmak üzere 10 parçadan oluşan Crush'ın bende yarattığı ilk etki şaşkınlık oldu. Açıkçası geçen seneki 2NE1 işlerinin hiçbirini sevmememe dayanarak (tamam, belki Missing You hariç) albümden iyi yönde hiçbir beklentim yoktu. Naeppun Kizibe sebebiyle CL'in iyi bir iş çıkaracağını da düşünmüyordum. Oysa 2NE1'nın önümüze serdiği albüm hem grubun köklerine dönmesiyle hem de üzerinde çalışılmış olduğunu belli etmesiyle bana bir "noldu janım yaa~" çekmiş oldu, sağ olsun XD

 Albüm kendisiyle aynı ismi taşıyan ve CL'in yapımında yer aldığı parçalardan biri olan Crush ile açılıyor. Zaten sözlerinden işin içinde CL olduğunu anlayabiliyorsunuz; basitçe kendini öven cümlelerden, bazı İngilizce sokak sözcüklerinin kullanımına, eski 2NE1 şarkılarına göndermelerden, meşhur unni kelimesine kadar... Özellikle ilk dinlediğimde "güzel unniler benden hoşlanır, benden hoşlandıkça daha da güzelleştiklerinden" kısmıyla fena halde dalga geçmiştim. Ama Crush beste olarak eski 2NE1 tadını ve "kız gücü"nü geri getirmesi açısından albüm için iyi bir açılış. Enerjik elektro beat ve güçlü davul ritmi bir arada şarkının özgüven dolu sözlerini desteklemekte iyi bir iş çıkarıyor; vokaller de gerek söyleyiş tarzı gerekse gösterdikleri gelişme açısından bunun arkasında kalmıyor. Bu arada Dara'nın vokalinin bile ilerlediğini düşünen tek insan ben miyim?

 2. track Come Back Home ile birlikte 2ne1 reggae günlerine geri dönüyor... Şarkının ortalarında bir yere kadar. Nakaratta davulların hazırladığı köprüden sonra upbeate ardından dubstepe bağlıyor ve gene club tarzına dönüyor şarkı. Sonra ikinci versede gene reggae. Normalde böyle tarzdan tarza atlama içine edilebilecek bir şeyken (ki 2NE1 Falling In Love'da bunu başaramamıştı) davul köprüsünün doğru bir şekilde kullanımı sonucu tarzların arasında denge sağlanıyor ve Come Back Home gayet yaratıcı bir işe dönüşüyor. Açıkçası dubstep kısmındaki vokal şarkının acıklı ruhuna biraz aykırı olduğundan en başta beni rahatsız etmişti ama şimdi dondurmanın üzerindeki pul biber olduğunu düşünüyorum. Alakasız tatlar beklenmedik lezzetler oluşturabiliyor.

 Bundan sonra Gotta Be You'ya geliyoruz. Bu şarkı ile ilgili söylemek istediğim şu: Eğer yazın Türk popunda çıkan upbeat kop kop şarkıları yere çalıp duruyorsanız bu şarkıyı severek birazcık ikiyüzlülük yapmış olursunuz. Zira nakaratı (hatta köprünün bağlantısı ve 3.18 civarı başlayan kısmı bile) bizim bir araba dolusu kızla tercihen deniz kenarında bir klip kondurulan şarkılarımızdan çok da büyük bir fark oluşturmuyor. Yani pekala üstü açık bir arabada, deniz kenarı asfalt bir yolda üzerindeki parlak renkli spor ceket omuzlarından sarkmış bir şekilde bu şarkıyla kopan bir Park Bom, bir eli başında Top Gun gözlükleri gözünde havalı bir şekilde arabayı süren bir CL görebiliyorum ben bunu dinlerken. Bu sebeple bu şarkıyı göklere çıkarıp bizimkilere "ee pis kaka" demeyelim lütfen.

 Toplumsal bilinç mesajımızı da verdikten sonra Gotta Be You tepinmelik bir şarkı. Dinlemesi, bağırarak eşlik etmek için olanlardan. Özellikle nakarat öncesi hızlıca akan Dara kısmı favorim.

 If I Were You benim albümdeki favorilerimden birisi ve bir CL işi daha. Tek diyeceğim: Madem böyle şeyler yapabiliyordun neden senelerdir Teddy Oppana teşekkür ediyorsun CL? Piyano ve keman ve baterinin temelini oluşturduğu parçada sözler, müzik ve vokallerin kullanımı... Her şey doğru yerinde, hepsi birbiriyle uyum içinde. If I Were You basit güzelliğiyle büyük ihtimalle kendisi favori 2NE1 şarkılarımdan birisi olacak. Hatta oldu bile. 

 Good To You'nun sözleri ise "seni sevmek günah mıydı?" gibi kısımlarından da anlayabileceğimiz üzere GD'den. Ne çektin be GD dedikten sonra bu parçanın da albümün bir başka artısı olduğunu söylemeliyim. Basit bir şarkı aslında; müziği yok gibi neredeyse, oldukça vokal odaklı. Gene de varla yok arası müzik sözlerin melankolisini iyi bir şekilde taşıyor bu sebeple ilk dinleyişte çok kalıcı olmasa da birkaç defadan sonra güzelliğini görüyor insan.

 6ya geldiğimizde albümdeki CL solosuna rastlıyoruz: Mental Breakdown. Tekrar soruyorum: CL madem bunu yapabiliyordun neden Naeppun Kizibe'yi çıkardın? Neden CL, nedeeeen? Şarkı bana ilk dinlediğimde fena halde M.I.A'yı hatırlatmış olsa da sözleri TOP'ın Doomdada'sına bir övgü olarak kabul edilebilecek olsa da CL'in flowunun Kizibe'den bu yana kendini ikiye katladığını kabul etmek lazım. Sözler iyi, beste iyi, özellikle son kısım gerçekten çok iyi. Kısacası Mental Breakdown bir rapper solosu olarak gayet iyi.

Uzun zaman sonra eklenen edit: Mental Breakdown aynı zamanda bayağı olaylı bir şarkı. İçinde bir Kuran parçasının geçtiğinin kanıtlanmasının ardından -ki bir dine yapılan büyük saygısızlıktır- bir de sampleın başka bir şarkıdan alındığı ama albüm kredilerinde bundan bahsedilmediği ortaya çıktı. Bu da hafiften (!) çalıntı demek oluyor yani. İlk duyduğumda şarkıyı gerçekten sevmiştim ama şu anda dinleyemiyorum bile. CLe o zaman yapılan övgüler de cebime geri dönüyor tabi, çünkü duruma bakılırsa kendisinin olaya pek de katkısı olmamış. Zaten böyle bir durumda katkısı olması kendi zararına gibi görünüyor.

 Happy bir Teddy şarkısı ve benim albümde en az sevdiğim şarkı. Teddy sanki bütün melodileri tüketmiş gibi, son yaptığı şarkıların hepsi tekrardan öteye gitmiyor. Ben uzun zaman önce kendisine tatile çıkıp kafasını toplamasını söylemiştim ama...

 Scream hepimizin önceden bildiği bir şey; eski bir Japonca 2NE1 şarkısı. Aslında baştan herhalde Japoncasına alıştığımızdan bir tuhaf geldi ama şimdi Korecesini daha çok seviyorum. Bu arada sözleri Korece'ye uyarlayan CL.

 Bundan sonraki şarkı Baby I Miss You albümün son CL tarafından burnu sokulmuş işi ve birazcık kenara atılası bir şarkı aslında. Benim üzerimde bir etkisi olmadı, şu yazıyı albümü dinlemeden yazsam hatırlayamazdım bile.

 Crush Come Back Home'un unplugged versiyonu ile kapanıyor. Normalde unplugged aşıklısı ben aslında bu

şarkının normal halini daha çok seviyorum açıkçası. Bunda hiçbir 2NE1 kızının sesine özel bir ilgimin olmaması yatıyor olabilir.

 İşin özü Crush melankolik tracklerden özgüven bonbardımanı parçalarına 2NE1'ın şimdiye kadar yaptığı her şeyin bir özeti gibi neredeyse. Eleştirilecek yanı ise Minzy'ye yeterince kısım verilmemiş olması benim için. Park Bom'un vokalinin eski hali kalmadığından Minzy şu anda gruptaki en sağlam vokal olarak kabul edilebilir gibi geliyor bana; çünkü ben seslerini daha çok sevsem de canlı performansta Dara ile CL... Malum. Bu sebeple solo partlarının bu kadar az tutulmasına pek de anlam veremedim.

 Yani Crush dinlemeye değecek bir albüm, uzun zamandır bekleyen fanlarını da mutlu ettiğini düşünüyorum.

not: Albümdeki şarkıların çevirilerini 2NE1 Çevirileri playlistimde bulabilirsiniz.

_________________________________________

Bundan sonraki yazım bir indie grubu üzerine olacak gibi. Sizce kim? XD