Melankolik Bir Kaçış: Nell'in Yeni Albümü Slip Away

  Melankoli çekici bir duygudur aslında, yumuşacık bir hüzün, aralıksız çiseleyen bir yağmur... Canın yanar ama acı yoktur, belki de vardır da sen hissetmiyorsundur. Bir şeyler donmuştur, zaman mekan belki de sen... Kalbin atıyormuş ama vuruşlar değil de iç çekişler varmış gibi... Ağlıyormuşsun ama hiç gözyaşı dökülmüyormuş gibi... Aslında artık bütün bu laf salatasının da bir önemi yokmuş gibi...

 İşte bu adı konulamaz tanımlanamaz duyguyu her albümlerinde bir kere daha anlatmaya hayır, anlatmaya değil hissettirmeye çalışan Nell, uzun bir aradan sonra (bir önceki albümleri Seperation Anxiety 2008 yılına yani 4 yıl öncesine ait) 5. albümleri Slip Away ile geri döndü. Kim Jong Wan'ın nasıl bu kadar acı dolu fısıldadığını anlayamadığım "acaba neler yaşadı bu adam?" diye düşünmeme sebep olan sesi gene kulaklarıma doldu; tıpkı uzun zaman önce "Time Spent Trough Memories"i ilk defa dinlediğimde olduğu gibi (ki hala Tokyo ile beraber beni en çok etkileyen Nell şarkılarındandır) beni bir kez daha durup asla cevap bulamayacağım sorular hakkında düşünmeye itti. Acı demişken... Eğer daha önce hiç Nell dinlememişseniz ve hıçkırıklar ile sonu gelmez yırtınmalar bekliyor/istiyorsanız Nell size uygun bir grup değil. Daha önce de söylediğim gibi onlarınkisi yumuşacık bir hüzün, yavaşça yayılan bir acı... Ki en etkileyici olanlar da bunlar değil midir zaten?

 Bu ayın 10unda çıkan albüm 10 adet şarkıdan oluşuyor (rakamlar tesadüf sanırım XD ). İlk şarkının adı ironik bir şekilde "The Ending".  Oldukça güzel bir şarkı olsa da albümü defalarca dinledikten sonra benim favorim "Loosing Control" oldu gibi görünüyor. Şarkı ismini inkar edercesine oldukça hafif, kesinlikle kontrol kaybedildiğinde oluşan o inanılmaz patlama, şiddet eğilimi yok. Ama dinlerken kendinizi yarış öncesi start duruşunu almış bir atlet gibi hissediyorsunuz ya da avına saldırmak üzere olan vahşi bir hayvan gibi. Şarkıdaki dinginlik fırtına öncesi sessizlik resmen. Özellikle o tiktak ritmi insanda patlamaya hazır bir bomba bekleyişi oluşturuyor... Bu şarkı bana da kontrolümü kaybettiriyor sanırım. Bunun yanında o alkış ritmi ile beni yakalayan Standing in The Rain, albümün en gürültülü şarkısı olan Cliff Parade, albüme adını veren Slip Away ve müzik videolarını çektikleri şarkı The Day Before da kesinlikle bir dinlenmesi gerekenlerden...

 The Day Before demişken müzik videosundan bahsetmeden olmaz. John Berger'in "And Our Faces, My Heart, Brief as Photos" (Ve Yüzlerimiz, Kalbim, Fotoğfraflar Kadar Kısa Ömürlü) isimli kitabından etkilenerek oluşturulmuş MV, ki karakterlerden birinin okuduğu kitap da bu. Kitap her şeyin çıkış noktası, anahtarı. (Ve artık okunacaklar listemin de ikinci sırası XD )

İki yakın arkadaş (ya da sevgili bu konudan tam olarak emin değilim ), bir kamera, bir John Berger kitabı, kahvaltı ile akşam yemeğinin birleştiği yani iki farklı zamanda yaşayan iki kişiyi buluşturan bir sofra... Sıradan gibi görünen bir sohbet... Ve tek dikişte içilen bir fincan çay...

 "Shut Up! Flower Boy Band"de oyunculuğunu sevdiğim ve o yüzden hemencecik ölmesine sinir olduğum Lee Min Ki ile Song Jae Rim'in oynadığı MV kesinlikle çok etkileyici. Mutlaka izlenmesi gerekenlerden... O yüzden buyurunuz efendim XD

 Albümü mutlaka tavsiye ediyorum. Dinledikten sonra lütfen bana yorumunuzu gönderin, büyük ihtimalle sonuna kadar en sevdiğim gruplardan biri olarak kalacak Nell hakkında başkalarının ne düşündüğünü merak ediyorum. Grupla ilgili tanıtım yapmamı ya da "Bunu beğendim peki ya diğer albümler nasıl Nymphecim" diye sormak isterseniz onu da söyleyin, çünkü Nell hakkında konuşmaktan kesinlikle zevk aldığım bir grup...