(Her Açıdan) Comeback?

 En azından öyle umalım öyle olsun.

 Vay be... Buralarda bir şeyler zırvalamayalı iki aydan fazla olmuş. Bazı teknik aksaklıklar, olmasa da olurlu sıradan hayatın yoğunluğu yanında daima cebimde taşıdığım kronik isteksizliğin zavallı bloguma yaptıkları... Gene de her tilki gibi ben de dönüp dolaşıp gizlice kürkçü dükkanımın kapısından sızdığımdan hala buralardayım işte. Ve sanki birilerinin buna ihtiyacı varmış gibi ağırlıklı olarak kpop üzerine yorumlar yapmaya devam etme çabasındayım.

 Paçalarımdan akan gereksizliği (bir de sabah sabah büründüğüm şu salak kendine acıma halini) bir sıyırayım da yazıma devam edeyim en iyisi.

 Başlıktan da anlaşılacağı üzere bu bir comeback yazısı... Son iki aya dair. Uzun zamandır yazmamanın güzel yani; her şeyi tek bir başlık altında toplayıp aradan çıkarabilmeniz açıkçası (Tembelim, evet). Başlayalım mı?

EXO - Overdose

 Başınızda dönüp duran tuhaf olayların etkisi bana kadar ulaştı mı bilmiyorum sevgili EXO ama yazı yazmayı sizin albümün çıkış zamanı civarı bırakmış olmam evrenin tuhaf işleri üzerine düşünüp kafayı yemeye yatkın beynimi kurcalamıyor değil, önce bunu söyleyeyim :P

 Overdose albümüyle ilgili söylemek istediğim ilk şey şu: Çocuklara daha bol pantolonlar ve kocaman yazılı tshirtler giydirerek albümleri R&B ve hiphop esintili yaptık şeklinde sınıflandıramazsın SM, bunda anlaşalım. Overdose gayet de -senin çoğu işin gibi- bir elektro-performans temelli bir dance-pop albümü. Kötü bir şey değil bu, ki zaten biz seni böyle seviyoruz o yüzden barışık ol kendinle tatlım.

 Bunu açıklığa kavuşturduğumuza göre... Grubun ikinci albümü olan Overdose genel olarak fena bir albüm değil. Çıkış parçası Overdose tam bir SM çıkış şarkısı: Kalabalık, rahatsız edici elektro sesler enteresanlık olsun diye oraya buraya serpiştirilmiş enstrümanlarla dolu, performans odaklı ama tuhaf bir şekilde bütün eksilerine rağmen bağımlılık yapıcı. Growl fena halde tutunca tipik bir SM taktiği olarak besteciler aynı olmamasına rağmen onun ilerleyiş formülüne de sadık kalınmış (En belirgin örnek olarak bknz: Rap solosunun bağlanışı). Gene de Overdose'u Growl.02 olarak adlandırmak çok da mantıklı değil, bu olsa olsa şirketin güvenli sularda yüzme çabası olur. 

 İkinci track Moonlight elektro gitarı, ortadan biraz daha düşük temposu ve kulağa ciddi anlamda hoş gelen "geu saramhaneun staph staph staph yeah~" kısımlarıyla beğenilebilecek bir şarkı olsa da bir şekilde benim gözümde boşluk doldurucu olma görevinden kurtulamamış bir şarkı. Bir şeyler fazlasıyla... Beklendik. 

 Bundan sonraki Thunder, Love Love Love ile beraber albümdeki favorilerimden. Hala elektro ama çıkış şarkısının gürültüsünden daha uzak ki bu onu daha yumuşak, daha her-zaman-dinlenebilir yapıyor. Seksi bir his var, eh bende de böyle şarkılar için bir şeyler var. Ve K versiyonunda D.O.'nun girişi -twitterdaki gibi yapış yapış olacağım ama söylemek zorundayım- kalp ben.

 Run benim ancak çok ama çok sevdiğim bir grup sahnede zıplayarak söylerse gök kuşağı kusarak dinleyeceğim şarkılar kategorisinde, o yüzden benim için pek bir şey ifade etmiyor açıkçası. Bu yüzden albümdeki elektrodan en uzak ve en enerjik şarkı demekten başka söyleyebileceğim bir şey de yok hakkında.

 Kapanış parçası olan Love Love Love benim kıymetini sonradan anladığım Overdose şarkısı. Dinlemesi kolay bir şarkı değil açıkçası; bir dengesizliği var ve arka planda ablibler, elektro rifler, davul vuruşları derken çok fazla iş dönüyor. Ama altına konmuş o hem modern hem egzotik bir hava taşıyan melodi yok mu? Bir de üstüne (özellikle K versiyonunda) rap-lineın alçaktan ilerleyip vokallerin yüksekten uçması eklenmiyor mu? Hoş.

 Özellikle K versiyon demişken... Overdose albümünün bende yarattığı bir değişiklik de M tarafının K'ya oranla daha iyi bir grup dinamiğine sahip olduğunu düşünmeye başlamam oldu. Açıkçası Chen dışında (Lay'i kişisel olarak pek sempatik bulmama rağmen) M kısmında dikkate alınması gereken biri olduğunu düşünmedim şimdiye kadar. Hele K tarafında ses rengiyle aşk yaşadığım Kyungsoo, an itibariyle SM'in grubunun rapperı olarak adlandırdıkları arasında en iyisi olduğunu düşündüğüm Chanyeol ve ben sesini çok sevmesem de vokal olarak varlığını inkar etmenin mantıksız olacağı Baekhyun varken. Ama K'da şarkıları götüren bu üçü açıkçası: Suho eskiye oranla daha baskın olsa da bundan ileri gidebilirmiş hissi bırakmıyor bende, Kai'nin sesini beğeniyorum ve duymayı seviyorum ben ama çocukta kulak yok, Sehun ise biraz ağır olacak ama bizzat kendisi yok. Oysa M grup olarak daha büyük bir balansa sahipmiş gibi geliyor kulağa; Chen hariç hepsi yakın aralıklarda dolanıyor gibi ki Chen'de şarkılarda kendini öne sürmek yerine şarkıyı düşürmeden grubunun seviyesine çekmeye çalışıyor sanki.

 Uzun lafın kısası: Overdose genel hatlarıyla fena bir albüm değil. Growl'dan sonra (arada Miracles in December albümü var biliyorum ama onu bir tür ara sıcak gibiydi, değil mi?) aşağıda kalıyor, evet ama üstüne çıkmalarını zaten beklemiyordum bu sebeple... Fena bir albüm değil.

IU - Flower Bookmark

 Geçen seneki Modern Times'dan sonra "IU ne eylese güzel eyler" tadına gelmiş bir insan oldum galiba çünkü birazcık geç çıkmış olsa da Flower Bookmark'ı da bu baharın kpop albümü ilan edesim var.

 Dürüst olmak gerekirse IU'nun sesinin hiç de özel olduğunu düşünmüyorum, asla düşünmedim. Ama Marshmellow'dan bu yana öyle uzun zaman geçti ki aralarda bir yerde IU meselenin 4 nota yükselebilmek olmadığını anladı, duygularını belirtmek için sadece bağırmanın yeterli olmadığını fark etti ve berraklığı dışında pek de bir özelliği olmayan sesini nasıl kullanacağını çözdü.

 Flower Bookmark yumuşak, dinlemesi kolay bir albüm ama bu onu dinle-geç kategorisine koymuyor. Aksine zaman zaman araba camına başınızı dayayıp dışarıyı seyrederken aklınıza mesela When Love Passes'ın geleceği ve dinlesem mi acaba diye düşüneceğiniz bir albüm. Ya da birazcık My Old Story mırıldanasınız gelebilir arada, hayatta olan şeyler bunlar. Genel olarak albümde olan nostaljik havanın en baskın olduğu şarkılardan biri Flower sizin içindir belki. Eski bir rocker olan Kim Chang düeti Meaning of You da IU'nun düet yapmak için daima doğru insanları seçtiğinin bir kanıtı olarak duruyor albümün bir köşesinde.

 Diyeceğim şu ki, Flower Bookmark uzunca bir süre yanınızda dolaştırabileceğiniz tarzda iyi bir albüm. Dinleyin.

INFINITE - Season 2

 INFINITE'in ikinci full albümü Season 2 ile ilgili kurulması gereken ilk cümle şudur herhalde: Kesinlikle bir INFINITE albümü. Albüm hakkındaki her şey INFINITE, fazlasıyla INFINTE; hiçbir şey eksik değil, hiçbir şey tamamen "size yeni yanımızı göstereceğiz" şeklinde de değil. Bu sebeple grubu seven birini az biraz mutlu etmesi lazım. Ama bu işin kötü bir yanı da var: Önceden grubu sevmeyen birisi bu albümü de kolay kolay beğenmeyecektir.

 Kısaca şarkılardan bahsetmek gerekirse:

 Açılış parçası Season 2 çıkış parçası olan Last Romeo'nun girişiyle neredeyse aynı, aradaki elektronik dalgalanmayı saymazsak. Bir intro için uygun. Last Romeo bir Sweetune şarkısı ama zaten güçlü orkestral vurgulara rağmen bunu dans şarkısına çeviren elektro melodiler, hafif eskiye ait havası ve tabi ki karşılıksız aşka dair insana "ne çektin be İnpiniteu?" dedirten sözleri bunu anlamamıza yetmişti, değil mi? Sweetune-INFINITE beraberliğini seven biri olarak (çünkü o kadar çok beraber çalıştılar ki artık iki taraf da birbirini anlıyor) Last Romeo'yu sevmemem de saçma olurdu, bu yüzden kendimde daha fazla çakışmamak için bu şarkıyı da seviyorum :P 

 Follow Me albümdeki favorilerimden. Öncelikle her üyenin sesinin tek tek kıymetini fark edebildiğiniz bir şarkı. Bir pop şarkısı olmak için biraz güçlü, duygu -özellikle Woohyun'un vokali sayesinde- orada olsa da ballad olmak için hızlı gene de bir şekilde güzel, INFINITE'e yakışıyor.

 Rocinante tracklisti ilk gördüğümde ismi sebebiyle beni en çok heyecanlandıran şarkı olmuştu aslında. Yani Don Quixote'un atının ismi, bir kpop şarkısı ismi olarak? Kullanıla kullanıla suyu çıkarıldığından artık ilginç yerine tiksindirici gelmeye başlamış -ve zaten sevmediğim- Romeo'dan sonra daha alışılmadık bir edebiyat göndermesi? Bu gözlerim parlayarak şarkıyı beklemem için yeterliydi tabi. Şimdi fark ettim de bu kadar geçmiş zaman kullanınca sanki şarkıyı beğenmemişim gibi bir açıklama yapacakmışım da yolu oluşturuyormuşum hissi ortaya çıkmaya başlamış ama hayır: En azından sözler açısından Rocinante sevilesi. Aslında zayıf bir beygir olmasına rağmen kendisinden çok şey beklenen Rocinante'ye karşı normal insanların taşıyacağı inançsızlığa dair göndermeler şarkıda da var, rüzgarın götürdüğü yere gitmedeki, her engeli aşabileceğine dair sönmez inançtaki Don Quixotevarilik de... 

 Breathe diğer şarkılara göre biraz daha karanlık. Bir şekilde takılıyor bence ama bir süre sonra kafaya da takılıyor. Ya da ben ezberleyene kadar dinlemek için fena kastım, bilmiyorum :D

 Light albümün Sunggyu solosu, yani smooth rocker Sunggyu'nun geri dönüşü. Bu soloya gelmişken albümün en güzel yanlarından birinden de bahsedeyim: Albümde herkesin kendi tarzını yansıtabileceği bir şarkı var: Ana vokaller Sunggyu ve Woohyun için sololar, grubun hiphop duosu INFINITE H için başka bir şarkı daha, geriye kalan ve çıkış yapacakları söylentileri hala ortalıkta dolanan INFINITE F'e de bir tane. Woollim INFINITE'e karşı takındığı bu tavır beni çok mutlu ediyor, çünkü üyelerin kendi başlarına kendi istedikleri tarzda da parlamasına izin veriyor böylece dinleyiciler olarak onların grup şarkılarında göremediğimiz yüzlerini görme fırsatı buluyoruz. Light mı? Sunggyu benim en sevdiğim kpop vokallerinden birisi buna bağlı olarak solosunu da sevdim tabi.

 Alone biraz önce yukarıda bahsettiğim INFINITE H şarkısı ve benim albümdeki bir başka favorim. Prodüksiyon Rphabet'e sözler ise Hoya ve Dongwoo'ya ait. Albümün diğer sololar da dahil olmak üzere en INFINITE dışı şarkısı aslında bu, pekala iyi bir k-hiphop albümünün sidetracki olarak rastlayabilir ve yadırgamazsınız. Raplerini beğenmekle beraber çok aşık olmasam da sahnede varoluşlarını pek sevdiğim Hoya-Dongwoo ikilisi gittikçe gelişiyor ve gelişiyor kısacası. 

 Memories... Benim için orada bir yerlerde olan bir şarkı, arada dinlerim ama asla bağlanacağımı zannetmiyorum. Gene de gitar çalan bir Myungsoo eşliğinde akustik versiyonunu yapsalar (In The Summer, millet?) pek hoşuma gideceği şeklinde bir his var içimde. A Person Like Me ise albümün ballad kategorisi için var. Vokallerin öne çıktığı bir şarkı bu sebeple Sunggyu ve Woohyun beraberce hakim oluyorlar işe. Gene benim için değil ama arada dinlerim. Bazen benim de acı çekesim geliyor :P

 Reflex bir şekilde tam Orange Caramel tarzı bir dans yapılacak şarkı bu sebeple Sungyeol, Sungjong ve L'den oluşan INFINITE F'e bu şarkının verilmeyip albümün en zayıf halkası olan Going Crazy'nin dayatılmasını yanlış buldum. En azından eski günlerin hatırına bir denerlerdi asfdafgsfdahgfsh Bu iki şarkı albümde en az sevdiklerim.

 Close Your Eyes Woohyun solosu bir ballad. Açıkçası ben bu tarzda klasik piyano, keman temelli, tam nakarata bağlayacakken melodiyi yükselten, araya bir enstrümanı yüksekten girip şarkıyı daha da dramatikleştiren  pop balladlarını genel olarak sevmiyorum, birkaç istisna hariç sıkıcı buluyorum. Ama Woohyun iyi bir vokal bu sebeple bu tarzda şarkıları sevenler için hoş bir alternatif olacaktır. Gene de not my style.

 Son track olan Shower albümün bir başka güzel işi. Kpopun genelde yaptığı gibi metafor yapacağım derken işleri batırmayan güzel sözler, grubun genel tarzıyla uyumlu güçlü bir melodi, üstelik hepsinin (rapperların vokali de dahil) sesini takdir etme imkanı sunan bir şarkı. Canlı performansı da INFINITE'in sahnede çok iyi olduğunun bir göstergesi (bknz: Mucore) bu sebeple kendisi albümdeki ilk üçümden biri.

 INFINITE'in son albümü genel olarak değerlendirildiğinde risk almayan, eskiye bağlı kalan bir albüm. Yenilikleri yok değil ama bunlar ancak zaten grubu takip edenler, geçmişlerini bilenler tarafından fark edilecektir. Bu bir eksi aslında. Gene de onun dışında özellikle fan olanları hayal kırıklığına da uğratmayan bir albüm, çünkü 4 yılın ardından grubun hem oturmuş bir sounda hem de üyelerin kendi kişiliklerini/müzikal eğilimlerini yansıtabilecek kabiliyete sahip olduğunu fark ediyorsunuz. Biraz yakından bakmak lazım tabi :D

15& - Sugar

 JYP'nin bu kızları harcamayacağını düşünen var mıydı? Eh, ben o ileri görüşlü muhteşem varlıkların arasında değildim açıkçası. Tamam, kendileri inanılmaz derecede ünlü olmamış olabilir, belki de asla olmayacaklardır. Ama funk, caz ve R&B soslu pop albümleri Sugar benim gözümde JYP'ye istediği şarkının istediği kısmında ismini fısıldama hakkı veriyor, kesinlikle kızmayacağım. 

 Bir elektro-popsever olarak söylüyorum, kpopun böyle şeylere daha fazla ihtiyacı var. Albüm dinlemesi kolay ama boş değil, şarkılar genel olarak (tabi balladımsılar bunun dışında) hem kalk dans et hem de otur beni dinle diyor. Bu sebeple çareyi yerinizde saçma salak sallanmakta buluyorsunuz. Kızların vokalleri ise zaten malum, iyiler.

 Star, Sugar, Shy Ma Boy, Not Today Not Tomorrow bir de belki Silly Boy dinlemenizi tavsiye edeceğim şarkılar. Somebody zaten eski şarkıları.

 JYP'de hala iş bitmemiş, kim ne derse desin :D

VIXX -Eternity

 VIXX benim hep mercek altına almak istediğim ama bir de onları yutmak için işkembeye dönmüş midemde bir türlü yer bulamadığım kpop grubu açıkçası. Biliyorum, hissedebiliyorum haklarında iyi bir şeyler var, gene de bu Only U dinleyip ne güzel şarkı be diye dolanmanın ötesine geçmeme pek katkıda bulunmuyor. Bir de üyelerden Hyuk'un sesinin azıcık ucundan Onew'ya benziyor olması beni gruba çekmiyor değil ama... Bakalım.

 Albüme dönersek: Aslında biri çıkış parçası olmak üzere 4 şarkıdan oluşan bir single Eternity. Çıkış parçası albümle aynı ismi taşıyor. Özel bir yanı var diyemem ama bu güzel olmasına engel değil. Aslında yukarıda şarkıları hakkında konuştuğumuz diğer iki kpop erkek grubununkine (evet, EXO ve INFINITE) oranla dinlemesi çok daha rahat bir çıkış parçası ve albümdeki en iyi şarkı. Sad Ending ve Love Lalala da fena değil ama öne çıkan bir yanı da yok.

 VIXX vokal bazında da iyi bir grup bu arada. En kısa zamanda değerlerini bilmeye başlamak lazım.

____________________________________________________________

 Sıkılmadınız mı? Ben sıkıldım da... XD

 Bunlar bıraktığım andan itibaren dikkatimi çeken kpop Mayıs comebackleriydi. Aslında o arada bir Phantom albümü, onun öncesinde de Standing Egg comebacki gördük ama dedim ya kpop... Yarın da Haziran ve şimdiye kadarki Temmuz hakkında zırvalamayı planlıyorum, bakalım becerebilecek miyim?

 Böhüüüüü, blogumu özlemişim ama~